Hej wszystkim!
Jak wam mija majówka? Ja spędziłam te kilka dni na błogim lenistwie, ale również aktywnym wypoczynku. Nadrobiłam zaległości w oglądaniu, czytaniu, spaniu. Ten czas naładował moje akumulatory. W końcu też jestem wyspana. Cudowne uczucie!
Przejdźmy jednak do tematu dzisiejszego posta. Mam wgląd do całkiem ciekawych statystyk. Według nich sporo osób wchodzi na mojego bloga przez zapytanie na stronie Google odnośnie czasu wolnego na weterynarii. Są również ludzie, którzy wpisują inne hasła, ale to pojawia się najczęściej. Średnio raz w tygodniu trafia się właśnie taki gość. By sprostać takim osobom, postanowiłam napisać tę notkę, tak aby podzielić się swoimi obserwacjami na ten temat.
Jak to jest z tym czasem wolnym na weterynarii? Naprawdę studenci tego kierunku siedzą całe dnie i noce z nosem w książkach, a ich skóra jest trupio blada od braku kontaktu ze słońcem?
Oczywiście obalam ten mit!
Studia na wydziale medycyny weterynaryjnej według statystyk (zarówno polskich jak i zagranicznych) należą do kierunków o najbardziej wymagającym czasie poświęconym na naukę. Poza tym do tego grona, związanego z ratowaniem życia w sposób bezpośredni jak i pośredni, należą również medycyna i farmacja. Nie zmierzamy się tutaj ze zrozumieniem matematyki czy fizyki wyższej. Nie walczymy ze sobą, by wbić do głowy setki paragrafów z kodeksów karnych czy rodzinnych. Trudność tego kierunku polega na czymś z goła innym.
Studenci tych kilku kierunków mają za zadanie połączenie wiedzy czysto książkowej, która jest naprawdę pokaźna, z przypadkami z życia codziennego. Często spotykam się z krzywdzącymi opiniami w internecie zarówno odnośnie lekarzy ludzkich jak i zwierzęcych. Oskarżenia na temat źle postawionej diagnozy. Przedłużające się leczenie. Brak możliwości pomocy w sytuacji bez wyjścia.
Ludzie zapominają, lub nie są tego świadomi, ale każdy pacjent jest osobną jednostką. W środku, chociaż podobnie zbudowani, odnajdujemy różnice. Czasem sposób pomocy, działający u jednego pacjenta, może być całkowicie niefunkcjonujący u innego.
Dajmy chociażby przykład skutków ubocznych leków, które znajdują się na ulotce dołączonej do opakowania. Czasem mogą pojawić się nudności, wymioty, halucynacje, pogorszenie wzroku, uszkodzenie wątroby czy ostra anemia. To są tylko przykłady skutków ubocznych. Oznaczają one, że u jakiegoś procenta populacji zażywającego dane lekarstwo, może dojść do takich objawów czy uszkodzeń ciała. Jednak nie zdarza się to u wszystkich, ponieważ każdy jest osobną, indywidualną jednostką reagującą w odmienny sposób na leczenie.
Taki prozaiczny przykład obejmuje również próby ratowania zdrowia oraz życia na różnym pułapie leczenia. Od zwykłych chorób bakteryjnych (bez dokładnego badania bakteriologicznego nie mamy 100% pewności co do działania antybiotyków na dany szczep) po poważne zabiegi chirurgiczne i występujące nowotwory. Dlatego też zrozumienie tego, obejmujące zarówno wiedzę teoretyczną na temat fizjologii czy diagnostyki, a kończące na różnej odpowiedzi pacjenta, stoi przed studentem któregoś z wymienionych kierunków. Skupmy się jednak na tej weterynarii i jej czasie wolnym.
To prawda, że na tym kierunku jest o wiele mniej wolnego czasu niż innych. Nie mówię, iż te inne są przez to gorsze, lecz nie tak specyficzne jak weterynaria czy studia około medyczne. Często rozmawiam ze znajomymi innych kierunków i dostrzegam ogromną różnicę w nauce oraz przebiegu życia prywatnego. My jesteśmy de facto zmuszeni do ciągłego dokształcania się, intensywnej nauki i ogromnego stresu, które wywiera na nas uczelnia oraz prowadzący. Wtedy też większość z nas jest przykładowym studentem z memów. Nie wychodzimy spoza książek do późnych godzin, wkuwając różną terminologię, przebieg procesów czy oddziaływań mikroorganizmów na nasz organizm.
Miałam już kilka razy chwile zawahania czy naprawdę warto być tutaj, na tym konkretnym kierunku. Stres po prostu robił swoje. Piętrzące się zaliczenia, groźby wyrzucenia z uczelni przy najmniejszym potknięciu i bardzo wysokie progi zaliczeń powodowały narastającą obawę oraz panikę. Jednak mój facet przy każdej mojej chwili wahania i strachu opierniczał mnie solidnie i mówił żebym się ogarnęła. Dosłownie ;). Uspokajałam się więc i przechodziłam dalej.
Jednak po fali zaliczeń jest chwila na odetchnięcie. To nie tak, że my od października do czerwca nie mamy tygodnia wolnego. Zazwyczaj jest tak, że około półtora miesiąca to ciągły stres oraz nauka, wypompowujący całkowicie z energii i siły, a potem 2-3 tygodnie odpoczynku. Podczas tego okresu bawimy się zazwyczaj jak nigdy, zapominając na chwilę o tym co nas czeka za pewien czas. Wiem, że są również osoby, które balują pomiędzy zaliczeniami. Ja jednak nie jestem aż tak dobrze zorganizowana, więc te momenty zaliczeń pochłaniają każdą moją wolną chwilę. Jednak, gdy jest czas odpoczynku, wykorzystuję go na sto procent.
Moje zajęcia poza uczelniane również świadczą w pewnym sensie o czasie wolnym. Minimum raz w tygodniu staram się na siedem godzin pójść do kliniki, by uczyć się od strony praktycznej swojego przyszłego zawodu. Dzięki temu buduję relacje z lekarzami weterynarii, których podziwiam z każdym dniem coraz bardziej. Poznaję też innych studentów, którzy popychają mnie do dalszej walki o spełnianie marzeń.
Poza praktykami klinicznymi staram się rozwijać również naukowo. Na pewno tytuł lekarza weterynarii nie będzie moim ostatnim. Przynajmniej na ten moment nie mam zamiaru na nim poprzestać. Marzy mi się doktorat, lecz zobaczymy czy rzeczywistość nie spowoduje, że pozostanie on w sferze marzeń.
Znalazłam również sposób na chwilę wyciszenia się od natłoku obowiązków. Co tydzień chodzę pograć w tenisa oraz biegam na zajęcia na siłownię. Swoim zapałem zaraziłam kilka koleżanek na roku, które również zaczęły brać aktywny udział w budowaniu kondycji swojego ciała. Na pewno potem zaprocentuje to przy siłowaniu się ze swoim futrzanym pacjentem ;).
Mam również inne, pomniejsze, zajęcia poza uczelnią, lecz pozostaną one dla mnie i osób, które o nich wiedzą:).
Fakt, studia te są mocno pochłaniające czas. Drugi rok pod tym względem przebija dość mocno rok pierwszy. Jednak znajduję czas na inne rzeczy, które rozwijają mnie na różnych płaszczyznach. Staram się znaleźć równowagę.
Nie bójcie się więc tych studiów. Pomimo wszystkiego, całego stresu i naprawdę sporej nauki, zaliczenia przynoszą ogromną radość, a pomiędzy nimi da się znaleźć czas dla siebie :) Ja, oraz większość moich znajomych, jesteśmy tego doskonałym przykładem. No bo gdybym go nie miała to czy poświęcałabym mój wolny czas na prowadzenie bloga? Raczej nie ;)
A wy? Jakie macie odczucia?
